Om mij heen zie ik relatief veel mensen die voor zichzelf werken. Een eigen praktijk of onderneming hebben, waarin ze gehoor kunnen geven aan dat wat hun hart verlangt. Een mooie weg, die op innerlijk niveau soms ook veel van je vragen kan.
Het uitvoeren van dat wat je hart verlangt, kan namelijk ook een diepgaand proces in jezelf openen. Niet alleen bied je de wereld je diensten aan, je laat jezelf zien vanuit dat-wie-je-bent. En dat kan bij tijd en wijle heel kwetsbaar aanvoelen.
Voor jezelf beginnen is wat mij betreft dan ook meer dan een onderneming opzetten. Tenzij het je natuurlijk puur om de financiën is te doen. Het is ten diepste begrijpen wie je bent, wat je wilt en hoe je jouw kwaliteiten, talenten en vaardigheden in kunt zetten om (positief) bij te dragen aan het geheel.
Wat ik zelf merk, in en om me heen, is dat ondernemen zonder hart gewoon niet meer mogelijk is. Het gaat verder dan geloven in wat je doet. Je dient dat wat je te bieden hebt, nu ten diepste ook te belichamen. Niet alleen maar weten, of uitdrukken of kunnen delen. Nee, je dient dat wat je te bieden hebt, nu helemaal en ten volle te kunnen ZIJN!
Hoe meer je zakt in Essentie, hoe minder er mogelijk blijkt te zijn wat betreft jouw bijdrage aan de maatschappij. En daarmee bedoel ik: het is niet meer een kwestie van kiezen wat je kan, of uitvoeren omdat het nu eenmaal beschikbaar voor je is. Nee, Essentie vraagt het uiterste van je: je kunt alleen nog neerzetten wat in waarheid is met jouw wezen, en daarmee het geheel.
Om me heen zie ik veel mensen zowel worstelen als genieten van het opstaan in hun werkelijkheid (en ware natuur). Dit, per definitie, is kracht. Kracht die weet, dat we uiteindelijk onschendbaar zijn. Kracht die zich manifesteert vanuit de samenklank van hart-hoofd-buik. Kracht die doorgaat, ook al lijken de omstandigheden niet altijd mee te werken met dat waar jij naartoe zou willen gaan. Elke tegenslag is een gelegenheid om opnieuw je koers te bepalen: heb ik hier gehandeld vanuit het afgescheiden ego, of waren mijn acties zuiver en in eenheid met Essentie, de waarheid in mijzelf?
Het is een proces van vallen en opstaan. Niet eerder lijken we als mensen ons hier bewust van te worden. Doorgaan op de ‘niet-Essentie-ele’ manieren kan namelijk gewoon niet meer. We groeien mee met onze kinderen. Ook zij worstelen met het openhouden en blijven vertrouwen op Essentie, dat wat ze herkennen als waarheid en oorsprong. Telkens weer terug naar binnen, de bron van ons eigen innerlijk weten herkend. Het weten, wat zich niet altijd in woorden uitdrukken laat, maar zeker wel kennis heeft van wat kloppend is of niet. Of handelen van mensen of situaties in afstemming zijn met het grotere geheel. Of methodes, manieren en houdingen dienstbaar zijn en ruimte geven aan de ander en aan elkaar. Of dat ze gecreëerd zijn en in stand worden gehouden ter versterking van macht. Macht die ontstaan is uit onzekerheid en onmacht. Macht die mensen gevangen houdt in angsten en tekort-bewustzijn.
Een shift is gaande, ik merk het elke dag – zowel in mijn persoonlijke leven als via de mensen die ik ontmoet in mijn praktijk. Het gaat er nu niet meer om, op te staan TEGEN de gevestigde orde of overmacht. Dit gaat over kracht. Kracht om met wie-jij-bent, uitgedrukt in de vorm van jouw talenten en vaardigheden, jouw waarheid in de wereld neer te zetten. En daarmee een werkelijkheid te creëren, waarin er ruimte is voor de uitdrukking van Essentie in elk van ons.
© 2014 Bianca Willemse